زندگی در تاریخ...ایران...کره

آره واقعا اصلا ارزش دیدن نداره

گوه نخور همه که سلیقه ی توی عن تیکه رو ندارن

با احترام میگم ولی من خوشم اومد قصد توهین ندارم ولی خیلی این سریالو دوس داشتم ببخشید اگه ناراحت شدین

کاربر...هرکی نظری داره

ولش کن شیما جون.. ناراحت نشو و اهمیت نده..

اون کاربری که میاد فوش میده و حرف بد میزنه شخصیت بد خودش رو نشون میده...

منم همشو زدم جلو در کل پیام مثبتی نداشت به اضافه بازی یخ و سکانسهای مسخره ک مثلا چار تا مثبت 18 گذاشته بودن بگن سریالاشون جذبش بالا بره

حیف وقتی که صرف دیدن این سریال کردم

من عاشق این سریالم💝خیلی قشنگه💖💖

به هر حال به نظر شماهم احترام میذارم و معتقدم واژه های بد سلیقه و خوش سلیقه و سطح  سلیقه پایین و اینجور کلمات بی معنین چون هرکی سلیقه ای داره و ما حق نداریم کسیو بدسلیقه یا با سطح سلیقه پایین خطاب کنیم و واژه خوش سلیقه هم بی معنیه

این سریال فوق العاده  بی معنی   و بی محتوا   بازیگرهای واقعا آماتور و سردی  داشت ک اصلا  بازیشون دلنشین نبود از همون  قسمت اول  احساسات و  عشق  بازی دو کاراکتر اصلی  شروع  شد  و فک کنم  تنها دلیل  ک بسیاری  ازمخاطبین   بخصوص نوجوانها   این  سریالو ادامه دادن  همین  سکانس های  عاشقانه  بود   درکل بازیگر نقش زن   یونابی   بشدت  رو مخ  بود  حتی  در ارتباط برقرار کردن با استاد و هم کلاسیاش  سرد بود   و اینقدر الکی  الکی قهرو آشتی  میکرد  ک بعضی  وقتا  احساس  میکردم  ی جای سریالو  ندیدم  و متوجه  داستان نشدم  حتی  یک  سکانس  ک یک مرد  اومد  و پارک جه اون رو ب باد  کتک  گرفت  و راهی  ایستگاه  پلیس  شدن  همیطور  در هاله ای از ابهام  باقی  موند      تمام مدت  این سریال  بی محتوا بدون هیچ  پیام و انگیزه ای  پیشروی میکرد  و هر اتفاقی  میوفتاد شما نمیتونستید دلیلی براش  پیدا  کنید   مثل روابط  یونابی و مادرش  و دوست بچگیش   یا دوستی ک قسمت های اول با یکی از پسرا دانشگاه شردع کرد و با هم سینما  رفتن  و بعدش  ی دفعه  کات کردن    بعد از پایان فیلم  شما میمونید و یک  ذهن  پر از سوال  اصلا  قابل  پیشنهاد  نیست

در یک کلام افتضاح.کسل کننده .مصنوعی.فقط بازیگرها به هم نگاه میکنند.دو قسمت دیدم تمام فهمیدم تا آخرش همینه.خیلی راضیم دیگه وقت نذاشتم

من به نظر همه احترام میذارم ولی به نظرم این سریال شاید بیانگر رابطه های خیلی از آدما باشه این سریال برخلاف بقیه کیدراما های عاشقانه یک وایب آروم و رازآلود داشت که شاید از اون اول یکم برای ادم عجیب باشه و بخواد کنارش بزاره ولی اگه با دقت به دیالوگ های شخصیت ها گوش میکردی بهتر میتونستی درکشون کنی و کم کم انگار پروانه تو قلبته و عشق بینشون داره خوشحالت میکنه من خودم با اینکه این سریالو خیلی دوست دارم ولی به نظرم باید به زندگی جه اون بیشتر میپرداخت که حرکاتی که انجام میده برامون قابل درک تر باشه ولی به هرحال مرسی بابت نقد💜

منم بانظر پریسا موافقم.شخصیتها خیلی ملایم وآروم بودند و این ارامشی که در نگاه هردو شخصیت عاشقانه وجود داشت ،این استرس را از روابط اشتباهی که بین انها بوجود اومده بودرا مثبت جلوه میدادوباعث میشد انگیزه ای برای بودن وادامه دادن زندگی باهمین شرایط سخت وتنهایی ها رابده.نابی تنها بود اعتماد به نفس نداشت ولی (جه اون) قوی وبامهارت وبااعتمادبه نفس بودو ولی خیلی جاها نمی تونست تصمیم قاطع در مورد حس های عاشقانه اش بگیره که در آخر متوجه شد فقط با نابی به آرامش میرسه. ونابی عاشق( جه اون )بود ولی دچار سردرگمی بودورفتارهای (جه اون) برایش قابل درک نبود به نظرم دوسش داشت ولی از اینکه مرموز بود ودرموردش چیزی نمیدونست میترسیدواین باعث میشد دنبال یه کیس دیگه باشه که بازم در آخر متوجه شد که جز (جه اون) نمی تونه کسی را دوس داشته باشه هرچند حس میکرد شاید روزی ولش کنه.

ههههه تو چی میدونی اسکل بیا برو بابا

خدا مثه تو آدمارو کارگردان نکنه 

وگر نه چیکار میکنین با این ذهن کند و پر کاه تون

You have a conflic

میخواستم بخاطر بازیه پسره ببینمش پس‌نمیبینم

چجوری تموم میشه

فیام خیلی خوبیه 

من این سریال رو تا اخر دیدم هر کاربری یه نظر داره من خوشم اومد و این سریال رو دوست داشتم من پیشنهاد میکنم ببینید اما بعضی از کاربران نظرشون یه چیز دیگه هستش 

فیلم خوبیه اونم بخاطر بازی سونگ گانگ 

من واقعا از فیلم خوشم اومد همه چیش خوب بود بغیر از بازی نا بی خیلی رو مخ بود و قسمت اخرش تمام زیبایی فیلم رو گرفت ای کاش قسمت اخرش یه جور دیگه بود بی معنیه دختره دست پسره رو که باحاش قهر کرده میگیره و میگه پیشم بمون با اون همه فکری که قبلش کرده بود فک کردم الان میخواد چی بشه 

به نظرم این از اون سریالاس که یا عاشقش میشی یا خیلی بدت میاد حد وسط نداره. من به عنوان کسی که خیلی این سریال رو دوست داشتم نظرمو میگم

به نظرم بحث درک کردن و حس کردن دو تا شخصیت اصلیه. وقتی با کاراکترها ارتباط برقرار کنی همه ی رفتار ها و کاراشونو منطقی میشه و بازیگر ها هم خیلی خوب بازی کردن من البته کلا از طرفدارای سونگ کانگ و هان سوهی هستم

حالا موضوعی که هست هدف (کانسپت) فیلمه. چیزی که سعی داره نشون بده این بخشه که سلیقه ایه و میتونه باعث شه شما خوشتون نیاد.

این که میشه همزمان عاشق کسی بشی و به خاطر رفتارهایی که داشته ازش بدت بیاد یا حتی متنفرشی اما این دو حس همزمانه وقتی نزدیکش نیستی می تونی منطقی باشی به خاطر بدی هایی که داشته تصمیم هایی بگیری ولی در حضور اون فرد و بودن کنارش منطقی بودن رو برات بی معنی میکنه حس وصف ناپذیریه مخصوصا اینکه اون فرد هم دوستت داره. کلافگی، انتظار، دل تنگی، تعریف درست و غلط بودن و اون شخص که هم درد هم کسی که می تونه آرومت کنه.

این دوگانگی به نظرم چیزیه که سریال داره نشون میده از اونجایی که بیشتر درمورد نابیه تا پارک جه اون

و این احساسا زمانی ایجاد میشه که حسی که به طرف داری واقعیه

وخب پارک جه اون هم مناسب ترین فرده برای اینجوری عاشقش شدن که داره نشون میده به خاطر نابی شروع میکنه به تغییر کردن چون حس اونم واقعیه

و این موضوع که نابی مجسمه سازی داره می خونه و پروژه طول ترمش که احساسات نابی رو در هر بازه زمانی نشون میده رو من خیلیی دوست دارم مخصوصا اینکه منم معماری می خونم و روند پیش بردن پروژه طرحم کاملا به شرایط روحیم بستگی داره شب بیداری و سردرگمی و چیزی که طراحی کردی اونی نیست که می خواستی و ...

در کل اینکه تمام لحظاتش رو دوست داشتم سیمپاتی زیادی با نابی داشتم به شخصه

من بازی سونگ کانگ رو دوست دارم و به نظرم این خاص بودن اخلاق وکارای عجیبش  سریال را باحال می‌کرد  

ولی از اسکل بازی های دخترا توی فیلم بدم میاد 

و فیلم مشکلی نیست که خوب نباشی  شخصیت دختره خیله باحال بود 

اما بین دختره و پسره یکی باید به اون یکی نزدیک بشه و توی این سریال پسره بو