زندگی در تاریخ...ایران...کره

سریال کمدی و عاشقانه دالی و شاهزاده از خود راضی یکی دیگه از سریالهای تازه ساخت و خوش ساخت کره جنوبی هست. یه سریال قشنگ و فان که ارزش دیدن داره.

برای خوندن نقد این سریال، به ادامه مطلب برین

معرفی شخصیت ها

کیم دالی: دختری که در رشته هنر درس خونده و بعدا مدیر گالری چونگ سونگ میشه. اون در زمینه های مختلف خیلی ماهره و به هفت زبان تسلط داره. شخصیت خوبی داره اما توی کارهای خونه مثل آشپزی اصلا مهارت نداره.

جین موهاک: مدیر دون دون اف بی. شرکتی که به عنوان یه رستوران کوچیک گامجا تانگ شروع به کار کرد. که بعدا به یه شرکت خدمات غذایی جهانی بیشتر از 400 فروشگاه حق رای تبدیل شد. اون توی صحبت کردن، تجارت و پول درآوردن خیلی ماهره.

جانگ ته جین: عشق اول دالی هست. اون یه آدم سرد و کم حرفه که خیلی سخت میتونی بفهمی چی توی دلش میگذره. همینطور مدیر شرکت سِگی هم هست.

جو وون تاک: یه کارآگاه از بخش جنایت های خشونت آمیز هست که توسط پدر دالی به فرزند خوندگی پذیرفته شده و در واقع برادر خونده دالیه.

آن چاک هی: دختر نماینده آن سانگ ته که توی یه گالری کار میکنه. اون به موهاک علاقه داره اما بعدا از علاقه ش دست میکشه و به وون تاک علاقمند میشه.

بازیگران:

*پارک گیو یونگ توی سریال نقش کیم دالی یه دختر آروم، مهربون و ملیح رو بازی میکرد که به نظر میرسه در پر قو بزرگ شده. اما اینجوری نیست و سختی های زیادی توی زندگیش متحمل شده. شاید پارک گیو یونگ خیلی معروف نباشه اما خیلی خوب احساساتش رو نشون میداد. توی قاضی شیطان هم عالی بود.

*اولین سریالی بود که از کیم مین جه که خیلی شبیه یئو جین گوئه میدیدم. (البته این حرف هیچگونه توهینی به طرفداران این دو بازیگر نیست؛ به دل نگیرید) کاملا عاشق بازیگری این بازیگر شدم. خیلی شخصیت خل و بامزه ای داشت.

روند سریال ملایم و روان بود که آروم آروم به همراه عاشقانه جلو میرفت. هر وقت احساس میشد ریتم با عاشقانه بیش از حد داره سقوط میکنه، وارد فاز کارآگاهی و پلیسی میشدیم و بیننده منصرف میشد که سریال رو دراپ کنه.

از نظر من این سریال فوق العاده متفاوت و کیوت و بسیار کمدی با یه رومنس مناسب و جدید و نرم و یه کاپل فوق العادست. نویسنده در نوشتن خیلی خوب عمل کرده بود همینطور کاراکتر ها خیلی دلچسب بودن.

یه سری معما مثل جریان مرگ پدر دالی و خرابکاری های جانگ ته جین توش گذاشته بودن که داستان خیلی ساده و خسته کننده نباشه.

کاپل دالی و موهاک عالی و کیوت بود. قشنگ حس سرزندگی و نشاط رو ازشون میگرفتم. جانگ ته جین هم یه شخصیت متفاوت بود.

نامادری جین موهاک به شدن رو اعصابم بود. هم اون قیافه ش و هم اون دیالوگ های مسخره ش که با اون صدای مزخرفش میگفته شون.

جین موهاک و کیم دالی کاملا مکمل همدیگه بودن. موهاک چیزی از هنر سرش نمیشد ولی توی مدیریت مالی و گردوندن یه بیزینس کارش عالی بود. برعکس دالی از هنر سرش میشد ولی از بیزینس سر در نمی آورد. کلا هنرمندان معتقدن هنر نباید قیمت گذاری بشه چون ارزشش با هیچ جیز قابل مقایسه نیست.

فیلمبرداری سریال عالی بود. بازی ها بروز بودند و کلا یه سبک جدید ساخته شده بود. طنز جالبی داشت که نصف طنز سریال به خاطر نقش اول مرد بود. جین موهاک واقعا باشعور و فهمیده بود. برعکس خیلی از جانگ ته جین بدم می اومد. کاملا رو مخ بود این بشر!

اما خب باید اعتراف بکم به جز جانگ ته جین و نامادری موهاک، تک تک کاراکتر ها عالی بودن و بازیگران هر نقش هم به خوبی از پس نقش ها و کاراکترهاشون بر اومدن.

دلم خیلی برای دالی میسوخت. یه روز خوش و آروم هم نداشت این دختر. آخه چجوری این همه سختی رو تحمل میکرد؟ به خصوص اول سریال که کلا بدبختی آورد.

در آخر میرسیم به پایان سریال و نمره دادن.

خب یک پایان متفاوت داشت. همی اندینگ بود اما جوری نوشته بودنش که آدم به شک بیفته نکنه دالی و موهاک بهم نرسن. یا پدر موهاک مخالف رابطه شون باشه. اما اینگونه نبود.....

نمره ای که میخوام به این سریال بدم 9 از 10 هست.

دوستانی که این سریال رو دیدن، نظر بدن.

نقد بعدی، سریال مرد بی گناه....به زودی

زندگی در تاریخ...ایران...کره