زندگی در تاریخ...ایران...کره

سلام. به نقد سریال پادشاه هتل خوش اومدین. این سریال یکی از اون سریال های خوش ساخت قدیمیه که 32 قسمت داره. در این سریال ستاره هایی مثل لی دونگ ووک و لی دا هائه به ایفای نقش پرداختن.

خب علاقمندان به این سریال ادامه مطلب رو بزنید که بریم سراغ نقد

این سریال مشکلات و فراز و فرودهای یکی از معروفترین هتل های کره رو روایت میکنه. صاحب این هتل (آه سونگ وون) به طور ناگهانی میمیره و دخترش آه مونه به عنوان وارثش، رئیس جدید هتل میشه.

*از بازی لی دونگ ووک راضی بودم اما اون بازی مجذوب کننده گابلین رو نداشت. توی نقشش فرو رفته بود ولی میمک صورتش و چند نکته دیگه رو از بازیش دوست نداشتم.

*همینطور لی دا هائه هم خوب بازی کرد هم خیلی خوشگله. در یک کلام بازیش طبیعی بود.

*لیم سول اونگ نقش سون وو هیون رو داشت. من از بازیش ناراضی بودم و طبیعی کارش رو انجا نمیداد. قسمت های آخر یه چنگی به دل میزد که دیگه اون موقع بی فایده بود.

*همینطور بازی وانگ جی هه مثل لیم سول اونگ بود. اون هم بازیش مصنوعی بود. شاید قیافه اش تنها دلیلی باشه که برای این نقش انتخاب شده بود اما به غیر از قیافه چیزهای دیگه ای هم باید ملاک باشن.

برای روند سریال باید بگم که نویسنده داستان برای ادامه سریال داشت و فارغ از خیلی کلیشه ها بود. نمیگم کلیشه نداشت مثل همون صحنه های کیس زیاد و تکراری به خصوص آخر سریال که دیگه پر بود از اینجور صحنات. از حرف اصلی ام منحرف نشم که میخوام بگم با وجود داستان پر ماجرا، تعداد قسمت ها خیلی زیاد بود که باعث میشه بعضی ها فقط به خاطر این قسمت های زیاد همچین سریال جذابی رو از دست بدن. عوامل پشت صحنه میتونستن این قسمت ها رو به 24 تا کاهش بدن و یه اثر جمع و جور تر و زیباتر که خالی از صحنه های کیس بیشتری باشه، ارائه بدن.

اما ناگفته نمونه آخر هر قسمت بیننده رو وادار میکرد که ادامه سریال رو نگاه کنه. یعنی اگه همون قسمت اول رو شروع کنید، دیگه نمیتونید رهاش کنید و تا آخر مجبورید سریال رو ببینید چون نویسنده معماهایی رو طرح میکنه که تا قسمت های پایانی باید به دنبال جوابشون باشید. ولی توصیه میکنم اگه اعصاب سریال طولانی ندارید اصلا به سراغ این سریال نرید :)

زوج لی دونگ ووک و لی دا هائه رو دوست داشتم. فراز و فرودهایی داشتن که میشد این دو نفر بیشتر قدر باهم بودن رو بدونن.

اوایل آه مونه خیلی رو مخ بود. کارهایی میکرد که من واقعا نا امید میشدم اما هرچی که گذشت بهتر شد. عاقلتر، داناتر و شجاعتر شد. اونقدر شجاع که بر ترس هاش غلبه کرد و تونست هتلش رو که میراث پدرش بود، پس بگیره.

چا جه وان شخصیت ظلومه داشت که سرنوشت باهاش کاری کرده بود تا جلوی پدر و مادرش وایسه و اونارو به زندان بندازه. پدر و مادری که اصلا نمیدونست پدر و مادرش هستن. اون سالها با رنج و ترس بزرگ شده بود و رویای داشتن پدر و مادری ساده و عادی رو داشت درحالیکه وقتی بزرگ شد این پدر و مادر ناخواسته به بزرگترین دشمنانش تبدیل شدن. واقعا بدتر از این سرنوشت پیدا نمیشه.

شخصیت لی جونگ گو برام باور نکردنی بود. هیچوقت نمیتونم همچین آدمهایی رو درک کنم که نه خانواده براشون مهمه نه احساسات و نه زندگی. بلکه فقط و فقط به پول و پیشرفت خودشون اهمیت میدن. این بشر حتی به پسر خودش هم رحم نکرد و تا سر حد مرگ اونو کتک میزد. با وجود اینکه چا جه وان چندین بار اونو از مرگ نجات داد اما بازهم لی جونگ گو اونو آزار میداد.

بیچاره بک میون که به خاطر ضربه های روحی زیاد خیلی زجر کشید و بعدشم اونجوری مریض شد. و کسانیکه سرنوشت این زن و بچه اش روعوض کرده بودن، آه سونگ وون و لی جونگ گو بودن. بازهم مثلث عشقی که نابودگر بوده و قربانی هایی داشته.

اما بازیگرش خیلی ماهر بود و قشنگ میتونستم تفاوت شخصیت رو حس کنم. وقتی که بچه شده بود، وقتی که گریه میکرد، وقتی که رئیس شده بود و وقتی که داد میزد.

چند نکته برام مبهم بودن

* اون کسی که اوایل اون آتیش رو تو آشپزخونه درحالیکه آه مونه و اون پسره توش بودن راه انداخت، کی بود؟ که هیچوقت اینو نفهمیدم.

*و اینکه این شخصیت ها مگه خونشون کجا بود که هر روز هفته همدیگه رو میدیدن. میدونستم که چا جه وان و آه مونه باهم همسایه هستن. ولی دیگه چه کیونگ و لی جونگ گو کگه خونشون کجا بود که وقتی صبح ها به ورزش می اومدن مونه و جه وان رو میدیدن؟

*و همینطور چرا پسر شوهر سونگ چه کیونگ رو وارد داستان کرده بودن در حالیکه هیچ تاثیری در روند داستان نداشت؟ اون یه شخصیت اضافی بود که نویسنده الکی به سریال افزوده بود.

در آخر میخوام بگم که سریال خوش ساختیه ولی بزرگترین مشکلش همون تعداد قسمت های زیاد و کمی کلیشه های کره ای و طولانی بودن داستانه. اگه شما کسی هستین که با این چیزها مشکلی ندارین، قطعا این سریال رو بهتون پیشنهاد میدم

و نمره 7 رو از 10 به این سریال میدم.

نقد بعدی، سریال اسنودراپ (گل برفی)....به زودی

زندگی در تاریخ...ایران...کره