زندگی در تاریخ...ایران...کره

اینبار به سراغ نقد و بررسی یه سریال پزشکی اومدم. سریال دکتر جان محصول سال 2019 هست که بازیگران مطرح و خوشنامی از جمله جی سونگ و لی سه یونگ در اون نقش آفرینی کردن.

داستان: این سریال درمورد پروفسور چا یوهان هست که به خاطر آتاناری (مرگ بدون درد) کردن یکی از بیمارانش به سه سال زندان محکوم شده. و کانگ شی یانگ یه رزیدنت سال دوم هست که دو سال پیش طی یه حادثه پدرش از کوه میفته و پایین و تنها شخص حاضر در اونجا فقط شی یونگه. و اون هم حدودا آتاناری رو بر روی پدرش انجام میده. حالا کانگ شی یونگ به عنوان یک پزشک به زندانی میره که کانگ یوهان در اونجا زندانیه....

شخصیت های اصلی سریال

چا یوهان: یه نابغه و متخصص بیهوشی که به خاطر انجام آتاناری روی یه بیمار درحال مرگ، به سه سال حبس در زندان محکوم شده. لقب اون «دکتر ده ثانیه ای» هست چون در کمتر از ده ثانیه میتونه درد و مریضی بیمارانش رو تشخیص بده. اون از بیماری CIPA (بیمارانی که هیچگونه دردی رو احساسا نمی کنن) رنج میبره و کسی از بیماریش باخبر نیست. اما چه اون جونگ که از چا یوهان متنفره بیماریش رو افشا میکنه.

کانگ شی یونگ: یه رزیدنت سال دوم و دانشجوی ممتاز دانشکده پزشکی. اون بعد از اینکه نتونست پدرس رو در یه حادثه نجات بده، از دانشکده پزشکی بیرون رفت. وقتی که اون به یه زندان رفت تا بیماران اونجا رو درمان کنه، با چا یوهان ملاقات میکنه و همین ملاقات باعث میشه که اون دوباره به دانشکده پزشکی برگرده.

سون سوک کی: دادستانی که مخالف آتاناریه. اون در دادگاه چا یوهان حضور داشته و درخواست ده سال زندان رو براش کرده. اون از چا یوهان کینه به دل داره چون اون آتاناری روی قاتل پسرش (یون سونگ گی) انجام داده. اون از سرطان معده رنج میبره. بعداز اینکه چا یوهان بیماری اون رو درمان میکنه کینه و نفرتش کمتر میشه و باهاش دوست میشه.

لی یو جون: اون یه فلونشیپ گروه بیهوشی هست. اوایل اون میخواست با چا یوهان رقابت کنه اما بعدا که یوهان استادش شد، حس رقابتش کمتر شد. اون عاشق می را (خواهر شی یونگ) میشه و دوستی خوبی با اعضای دیگه گروه بیهوشی داره.

اول نقد میخوام بگم منی که از سریالهای پزشکی متنفرم و معتقدم همشون کلیشه های بی مزه هستن، رفتم سراغ این سریال. اونم فقط به خاطر جی سونگ. اما وقتی وارد حال و هواش شدم جوری مجدوبش شدم که اصلا دلم نمیخواست تموم بشه. در واقع داستان متفاوتی در ژانر پزشکی داشت. برعکس بقیه سریالهای پزشکی خسته کننده نبود.

خب، اول بریم سراغ بازیگران. جی سونگ بازیش طبق انتظاراتم عالی بود. اون محشره و عاشق بازی قشنگش هستم. جی سونگ و سونگ جونگ کی جزو بهترین بازیگرهای مرد کره ای از نظر من هستن.

از بازی لی سه یونگ هم خوشم اومد و خیلی دوست داشتنی بود. له سه یونگ از هشت سالگی داره بازی میکنه قطعا باید بازیگر توانایی باشه. فقط بعضی ها به خاطر قیافه ش دوسش ندارن که از نظر من قیافه ش اصلا بد نیست.

سریال زوج خوبی داشت. فاقد اتفاقات کلیشه ای بود. حتی خون و صحنه های جراحی هم نداشت. همین چیزها این سریال رو با کیفیت کرده بودن.

نویسنده برای ادامه ی سریال داستان داشت. واسه همین تا قسمت 15 صحنه کیس نداشت و یه دفعه ای تو قسمت 15 شگفت زده م کرد :)) ولی جدا صحنه های عاشقانه این سریال بدون کیس هم خیلی عاشقانه بودن.

کلی نکته ی مهم پزشکی یاد گرفتم و کلی اطلاعات عمومی ام رو بالا برد.

اما فکر میکنم یه خرده توی باهوشی و نابغه بودن دکتر چا مبالغه کرده بودن. فکر نمیکنم تو دنیا همچین دکتری وجود داشته باشه که بدون خطا همه ی بیماری ها رو تشخیص بده. قطعا هر آدمی اشتباه میکنه.

جدای جذاب بودن سریال من به شخصه او اس تی ها رو دوست داشتم. خیلی روحیه بخش بودن.

یه نکته ی خیلی ریز رو متوجه نشدم. اون انگشتری که تو دست دادستان سون سوک کی بود، چی بود ماجراش؟ آیا ربطی به پسرش داشت یا چی؟ اگه کسی از دوستان میدونه لطفا جواب بده.

رئیس مین (مادر شی یونگ و می را) یه حال و هوای خاصی برام داشت. از بازیگرش خوشم می اومد و همینطور یه زن قوی هم بود و در برابر مشکلات ایستادگی میکرد.

حساسیت شخصیت ها توی جزئیات شگفت زده ام میکرد. داستان آبکی پیش نمیرفت و تخصصی بود. کاملا مشخصه روی ساختنش زمان گذاشته بودن. کلا همه ی اتفاقات منطقی پیش میرفتن. دلیل هر چیزی مشخص بود.

جذابترین بخش سریال قهرمان داستان بود که خودش هیچ دردی رو حس نمیکرد. اما با اعماق وجودش درد و رنج بیمارانش رو درک میکرد. و همیشه سعی میکرد بیماراش درد نکشن. برای درد نکشیدن بیمارانش هرکاری میکرد. حتی آتاناری. یه پارادوکس کاملا واضح و زیبا. 

شاید همچین شخصیت هایی خیالی و افسانه ای باشن و باورپذیریشون مشکل باشه، اما بازهم سریال با وجود شخصیت چا یوهان بهتر میشد.

اما میخوام یه انتقادی بکنم. بدم می اومد از اینکه چا یوهان شخصیتش رو در جامعه بی رحم و سرد نشون داده و بیشتر مردم از بدشون می اومد. مثلا توی دادگاهی که برای آتاناری یون سونگ گی تشکیل داده بودن، میتونست بگه که چه اون جونگ به زور اون تعهدنامه رو به یون سونگ گی امضا کرده بود. اینجوری به زندان نمی افتاد، سابقش لکه دار نمیشد، و مردم هم ازش بدشون نمی اومد.

گاهی اوقات این قهرمان بازی هاش رو اعصابم بود :)(

نکته ی بعد اینکه یه کمی قسمت های پایانی رو ضعیف کار کرده بودن. این ضعیفی توی ریتینگ هم مشخص بود. اما قسمت آخر ریتمش بالا رفت و از نظر من هم قسمت آخر غیب و ایرادی نداشت.

حتی قسمت پایانی شگفت زده ام کرد. اونجوری که سریال پیش میرفت، انتظار داشتم سد اند باشه. اما هپی اند شد. چی از این بهتر!! که سریال مورد علاقه ت سر اند نباشه و عرر نزنی.

در کل 8 از 10 میدم وو به کسایی که میخوان یه تنوع توی سریال دیدن ایجاد کنن، پیشنهادش میکنم.

من از این سریال نهایت استفاده و لذت رو بردم و حال خوبی برام ایجاد کرد.

نظر شما راجع به این سریال چیه؟

نقد بعدی، نقد سریال سر آستین قرمز...به زودی

زندگی در تاریخ...ایران...کره