در اواخر قرن ۱۴ ، سلسله 400 ساله گوریو که توسط وانگ گیون در سال 918 تأسیس شد ، در حال فروپاشی بود ، پایه های آن از سالها جنگ و اشغال توسط امپراطوری مغول فروپاشید. مشروعیت کره خود نیز در حال تبدیل شدن به یک مسئله به طور فزاینده ای در درون دادگاه بود ، زیرا خانه حاکم نتوانست به طور مؤثر حکومت پادشاهی را اداره کند ، بلکه توسط نسل های همسری اجباری با اعضای خانواده امپراطوری سلسله یوان مغول و با رقابت تضعیف شد. در داخل پادشاهی ، اشرافیان ، ژنرالها و حتی نخست وزیران با نفوذ برای نبرد سلطنتی تلاش می کردند و برای سلطه دربار می جنگیدند و در نتیجه اختلافات عمیقی میان جناح های مختلف ایجاد شد. با افزایش تعداد حملات روزافزون به گوریو که توسط دزدان دریایی ژاپنی و عمامه سرخ انجام شد ، کسانی که برای تسلط بر دربار سلطنتی آمده بودند ، اشرافیت اصلاح شده سینجین و اشرافیت مخالف گیون مون و همچنین ژنرالهایی بودند که در واقع می توانستند با تهدیدات خارجی مبارزه کنند. یعنی یک ژنرال با استعداد به نام یی سونگ گی و رقیبش چو یونگ. با ظهور سلسله مینگ تحت رهبر راهب سابق ، زو یوانژانگ (امپراتور هنگوو) ، نیروهای مغول آسیب پذیرتر شدند. تا دهه 1350 گوریو استقلال کامل خود را از امپراتوری مغول در حال فروپاشی به دست آورد ، اگرچه بقایای مغول به طور موثر سرزمین های شمال شرقی را با پادگان های بزرگی از نیروهای نظامی اشغال کرد.
به ادامه مطلب بروید.
- چهارشنبه ۸ بهمن ۹۹
- ۱۶:۳۹
