زندگی در تاریخ...ایران...کره

به نقد سریال سقوط بر روی تو خوش اومدین. سریالی که تونست ریتینگ بالایی رو در سال 2019 کسب کنه و تبدیل به یه موفقیت بزرگ بشه. این درام داستان بین کره شمالی و جنوبی رو روایت میکنه. یون سه ری (سون یه جین) یه دختر ثروتمند از کره جنوبی هست که وقتی داشته پاراگلایدر سواری میکرد، گردباد شد و در کره شمالی فرود اومد. در اونجا با ری جونگ هیوک (هیون بین) که کاپیتان ارتشه ملاقات میکنه. ری جونگ هیوک و زیردستاش برای اینکه مشکلی براشون پیش نیاد برای مدتی سه ری رو قایم میکنن تا بعدا در یک فرصتی سه ری به جنوب برگرده. اما همه چیز اونجوری که انتظارش رو دارن پیش نمیره و ...

همونطور که مطلعید داستان بین کره جنوبی و شمالی اکثر اوقات غمگینه، و این سریال هم میتونست چهره خشن و خشکی داشته باشه اما تبدیل به کمدی شد. نویسنده داستان رو خوب شروع کرد و تا تهش داستان داشت. چه توی کره شمالی چه توی کره جنوبی. فقط اواسط سریال می کلیشه هایی داشت که خب البته میشه ازش چشم پوشی کرد.

اون هیجانی که عشق بین دختر پولدار کره جنوبی و پسر ارتشی کره شمالی به کجا میرسه، مخاطب رو تا آخر داستان میبرد. چون موضوع جدیدی بود و به جز چندتا سریال، هیچ کس روی این موضوع مانور نداده بود.

بازیگران یکی از یکی بهتر بودن. چه اصلی چه فرعی

هیون بین و سون یه جین که خیلی حرفه ای بازیشون رو انجام دادن. و زوج خوبی هم هستن. چه توی سریال چه در واقعیت.

سو جی های هم خیلی خوشگل و دوست داشتنیه. اون به همراه کیم جونگ هیون یه زاویه دیگه از بازیشون رو به نمایش گذاشتن.

خاطرات سوئیس جونگ هیوک و سه ری هم قشنگ و دلباز بودن. اون خاطرات نشون میدادن که قبلا این دو نفر چندین بار سر راه هم قرار گرفتن و به قول ری جونگ هیوک تقدیر بوده.

نویسنده تعادل بین عاشقانه، غم، کمدی و هیجان رو برقرار کرده بود. یعنی هر وقت ریتم یکنواخت میشد یه دست اندازی یه شوکی به سریال میداد تا هم حال سریال و هم حال مخاطب جا بیاد :))

او اس تی ها حرف نداشتن. به خصوص او اس تی قسمت آخر که متفاوت و جذاب بود. در کل با او اس تی هاش خیلی حال کردم و هنوزم که هنوزه گوششون میدم.

اون سربازها کل بار طنر سریال رو به دوش میکشیدن. اونها با کارهاشون چندین بار لبخند روی لبم آوردن و واقعا بانمک بودن.

در کل یکی از بهترین سریالهایی هست که تو شرایط سخت میشه تماشا کرد تا فضای گرم و صمیمی و روابط و احساسات ملایم و عاطفیش فضا رو برای آدم عوض کنه؛ یه جورایی رد و بدل شدن احساسات خالصی که خیلی سخت تو زندگی عادی میشه تجربه اش کرد یا شاید هرگز. با درگیر کردن افکار تو روند داستان میتونید حتی برای چند ثانیه از آشوب های ذهنیتون خلاص شید.

لهجه ی شمالی بازیگران به خصوص هیون بین عالی بود. مخصوصا وقتی که به جای یوبوسیو میگفت یوبوشیو.

یه چیزی رو درباره نقش هیون بین بگم. یه پارادوکس خیلی قشنگ بین کارش و احساساتی بودنش وجود داشت.

ممکنه اسپویل باشه

از غ انگیز ترین صحنه ها مرگ آلبرتو و تنها شدن سودان بود. جدا نویسنده خیلی بی انصافی کرد.

نقاط ضعف

کلیشه ای که توی سریال بود خداحافظی های مداوم سه ری با جونگ هیوک و زیردستاش بود. تقریبا سه ری سه چهار بار تصمیم گرفت برگرده جنوب ولی موفق نمیشد. و هر دفعه که میرفت بازهم خداحافظی میکرد و ....

این سریال زندگی مردم کره شمالی رو هم نشون میداد اما فک کنم دیگه خیلی تحریف کرده بود. درسته کره شمالی دیکتاتوره اما دلیل نمیشه مردمش هم مثل سیاست مداراش باشن. یا اگه کره جنوبی با شمال دشمنه نباید انقدر مردم شمال رو بی رحم و ظالم نشون بده. این خیلی بد بود.

در آخر از سریال راضی بودم و فقط به خاطر اون چندتا ضعفی که داشت نمره 9 رو بهش میدم. نمیگم اگه دوست داشتین سریال رو ببینید، چون واقعا برای هر کسی لازمه یه بار این سریال رو ببینه تا هم حال و هوای خودش خوب بشه و هم چیزهای جدیدی رو از دنیایی که توش زندگی میکنیم، بفهمه.

نظر یادتون نره

زندگی در تاریخ...ایران...کره