زندگی در تاریخ...ایران...کره

امروز میخوام سریالی رو نقد کنم که به موضوعات فلسفی و روز و همینطور متفاتوت جامعه کره پرداخته. که مهمترینش خودکشی های کره هستن که واقعا آمارشون در سطح جهانی خیلی بالاست.

اول از همه میرم سراغ بازیگران سریال. ترکیب خوبی بودند. از نقش اصلی گرفته تا فرعی از همه شون راضی بودم. فقط یه موضوعی درمورد گریم کیم هی سان هست که باید بگم. درسته که کیم هی سان سنش بالاست اما خب گریمش هم جوری بود که بیشتر سنش رو بالا میبرد.

لی سو هیوک هم واقعا عالی نقشش رو ایفا کرد. من قبلا توی دانشمند شبگرد ازش بدم می اومد اما اینجا خیلی جذاب بود و گذشته ی سختی هم داشت.

من سه تا سریال از رو وون دیدم. تو هر کدوم با یه شخصیت کاملا متفاوت ظاهر شد. این هنر بازیگریش رو نشون میده. از بین آیدل ها کسانی هستن که ذاتا بازیگرن و صرفا به خاطر چهره اشون انتخاب نشدن مثلا جونهو، جیسو، تکیون و ...

گذشته ی شخصیت ها هم جالب بود و اون فلش بک هایی که درمورد گذشته اشون حین نجات دادن کیس های خودکشی نشون میدادن هم جالب بودن.

کلمه ی فرشته مرگ بیشتر به کسی که جونتو میگیره یا عزرائیل میگن. اما اینجا فرشته مرگ یعنی کسی که نجاتت میده. در واقع فرشته ی زندگیته.

سریال نقطه ضعف های زیادی داشت. چند قسمت افت ریتم داشت. اما همهی اینهارو به نفاهیم عمیقی که هر قسمت بهمون یادآوری میکرد، میشد نادیده گرفت.

جوری که با کاراکتر های هر قسمت همدردی میشد از نقاط قوت بود. کیس های خودکشی که هر قسمت نجات میدادن رو در ادامه آوردم

*تروما و قربانی قلدری بودن

*فشار کار و درموندگی

*از دست دادن شریک زندگیت

*جنگ و آسیب روحی

*شرمندگی از وزن و بی اشتهایی

*از هر دستی بدی، از همون دستم میگیری

*خانواده فقط یه آدم نیست

*تجاوز جنسی و مقصر دونستن قربانی

*عشق به مادر

*سقط جنین و غم از دست دادنش

*زنان آسایشگر

*قدرت کلمات ممکنه یکی رو به کام مرگ بکشونه

*شهرت و کامنت های تنفر آمیز

درمورد جومادونگ و دنیای بعداز مرگ باید که قطعا ما هیچکدوممون اون دنیا رو ندیدیدم و میتونیم هر تصوری از داشته باشیم. حالا توی این سریال دنیای پس از مرگ رو که همون جومادونگ هست، مثل این دنیا نشون دادن، تشریفات اداری، رئیس اداره، نامه نگاری ها و ... . نویسنده این سریال فقط از روی تصورات خودش اون دنیا رو نشون داده و به نظرم نمیشه ازش ایرادی گرفت.

یکی از کیس های خودکشی که باید نجات میدادن یه سگ کیوت و بانک بود. کاملا نشون داد که حیوونها هم حرفهای انسانها رو متوجه میشن فقط نمی تونن جوابی بدن. و اون که گفتن تنها موجود زنده که بدون گناه باشه، حیوونها هستن چون پاک و خالص اند. و انسانهایی پیدا نمیشن که بدون گناه باشن مگر نوزادان تازه متولد شده. تک تک دیالوگها با تمام وجود درک میشدن، و آدم حس میکرد که نویسنده خودش توی چنین شرایطی بوده.

کیس هایی که بهشون پرداخته میشدهمه توی واقعیت فراوانند و میتونستین باهاشون ارتباط برقرار کنید. که این یعنی پشت فیلمنامه تحقیق فراوانی بوده. تم معماهم که از همه بیشتر سریال رو جذاب کرده بود.

اما خالی از لطفه اگر از نقاط ضعف سریال بگذریم. مثلا اینکه گاهی وقتها واقعا سریال خسته کننده میشد، به خصوص اواسط. اما آخر ها دیگه اوج گرفت ولی واقعا قسمت آخر انتظاراتم رو برآورده نکرد که در ادامه به قسمت آخر میپردازم.

ریتینگ سریال توی کره واقعا عجیب بود. خیلی کم بود. کره ای ها به خاطذ آمار خودکشیشون بیشتر به همچین سریالهایی نیاز دارن اما خب مثل همیشه بهشون کم لطفی میشه.

و اما میرسیم به قسمت آخر. خواهشا اگه سریال رو ندیدین این بخش رو نخونید.

میتونم بگم پایانش رو خیلی سریع تموم کردن. وقتی که جناب پارک فهمید قبلا با کو ریون ازدواج کرده حداقل باید سکانس عاشقانه بیشتری بین این دو نفر میدیدم نه اینکه با چندتا حرف همه چی رو تموم کنن.

و یا حتی نشون ندادن که سرنشوت جون وونگ و دختر خواننده چیشد.

یا جون وونگ بعداز چند ماه تو کما بودن هم خیلی مصنوعی به هوش اومد.

از خداحافظی هم که جون وونگ با جومادونگ کرد راضی نبودم. انتظار داشتم همه ی فرشته های مرگ براش مهمونی خداحافظی ترتیب بدن :)

در کل اینکه پایان بندی راضیم نکرد ولی درس های خوبی از هر قسمت یاد گرفتم. بنابراین با نقاط ضعفی که داشت نمره هشت رو بهش میدم.

زندگی در تاریخ...ایران...کره